How to be a woman in 21st century (pt. l)

Ik ben als vrouw geboren. En toch heb ik de essentie compleet gemist. Verzachten, vertragen, verzorgen, vertrouwen. Allemaal termen waar ik tot hedendaags een hekel aan had. Irritant, kost tijd, ik-wil-het-zelf-doen of zelfs nee-laat-mij-maar. Dat was mijn (mega sterke) fundament.

Daar ben ik toch van teruggekomen. Dat fundament was hard als een pantser, maar breekbaar als porselein. Het haasten, perfectioneren, hameren op presteren eisten zijn tol, zoals ik in vorige posts beschreef.

Ik deelde deze week mijn ervaring binnen 'She Flore' op mijn instagram. De community vol vrouwen heeft mij laten inzien wat de kracht van 'sisterhood' is. Ik had geen flauw idee wat dat was en al helemaal niet waarom ik dat nodig zou hebben toen ik me vier jaar geleden inschreef. Het heeft me dan ook een tijdje (lees; 3 jaar) gekost voordat ik me daarvoor open durfde te stellen. Ik had me destijds puur uit esthetisch oogpunt aangemeld. Het zag er zo mooi uit die instagram posts ! en nu ben ik het zelf aan het promoten ;).

Echter, eenmaal lid kwam ik erachter dat ik zelf een groot aandeel had in mijn helingsproces en leerde mijn verantwoordelijkheid te nemen voor mijn gevoelens. Mezelf hierin lief te hebben in plaats van af te straffen. Ik had mijn handen vol aan mezelf; HOE wordt ik weer normaal ?

Sinds vorige maand heb ik dit hele proces een plekje kunnen geven. Ik merk nu dat de waarde van onze community (wat is het Nederlandse woord hiervoor ? 'Gemeenschap', dat klinkt alsof we iedere week met knielange rokken naar de kerk gaan. Niet dat daar iets mis mee is, in tegendeel zelfs. In Oeganda was dit de leukste dag van de week. Maar dat dekt voor mij nu niet de lading, we houden het bij 'community') geüpgraded is (Ja sorry, dat engels blijft).

Van 'ik' verruimt de intentie nu tot 'wij'. Hier had ik in eerste instantie geen ruimte voor (instantie - intentie ik maak het jullie niet makkelijk deze keer. Again, sorry not sorrry). 'Wanneer voel je je het meest vrouw ?' vroeg Jessie in de laatste sessie. Daarvoor moet je durven voelen. Dat is nogal wat, in ieder geval voor mij, in deze maatschappij (Sil gaan we er nu een gedicht van maken ? Ik houd mijn hart vast). Letterlijk, dat is hoe ik heb leren voelen. Hand op mijn hart leggen. Zou dat misschien werken ? Ik had geen idee en vond het ook oprecht eng. Instinctief 'voelde' (het was er dus altijd al) ik al dat als ik dit aanga; Once you've been there, there is no way back.

Maar samen durfde ik het wel aan. Ik liet me leiden (ook dat was al heel wat) en legde mijn andere hand op mijn buik. Dat was nog ongemakkelijker. Ik voelde een bepaalde vlakte, ik voelde eigenlijk sinds een lange tijd al niks meer. Ik leerde recent dat dít dus 'depressief' heet, het (onbewust) onderdrukken van gevoelens. Al heb ik mezelf nooit als depressief gezien. Ik dacht dat je daarvoor ook geen levenslust meer mocht voelen, en die was er bij mij altijd heel sterk. Weer een inzicht in het stigma dat rondom mentale ziekte ligt; voor iedereen is de ervaring anders.

Fast forward, ik heb leren voelen. Ik leerde haarfijn aanvoelen wat mijn lichaam me probeert te vertellen, het luisteren naar mijn verlangens en het toelaten van emoties. De essentie waar ik het in het begin over had is eigenlijk heel simpel. Maar ik was er als de dood voor. Loslaten van overtuigingen en letterlijk het voelen van je lijf. Ik voel nu mijn tenen, mijn benen, mijn buik. Mijn bekken, mijn borst, rug en nek. Met volle aandacht naar mijn armen, handen vingers. Mijn mond, neus, ogen, het puntje tussen mijn wenkbrauwen. Iedereen bekend met yoga nidra kan het dromen.

Grappig, als ik het zelf zo lees wordt het helder waar deze blog naartoe gaat. Zoals ik al zei, ik ben als vrouw geboren. Ik ben gemaakt om te voelen. Dit is nooit weg geweest. Het enige wat mij in de weg zat was mijn hoofd. Het ego heeft als taak je te beschermen. Onbekende ervaringen of risico worden als onveilig bestempeld. Het heeft de neiging om je te doen geloven dat je dood gaat (niet overdreven) als je toch in onbekend vaarwater zou verkeren. Voor mij was dat vaarwater de golven van emoties. Ik heb jarenlang 'hypo's' gehad, achteraf te vergelijken met paniekaanvallen, op het moment dat ik een emotie ervaarde en dus de controle dreigde te verliezen. Ik verloor het bewustzijn in mijn lichaam en schoot omhoog (een out of body experience). Op zo'n moment kon ik plots op de grond vallen en een seconde zwart zien. Zonder dat ik er iets aan kon doen raakte ik in paniek. Dit is de extreme benadering van 'niet gegrond zijn'.

Dit besef is pas later ingedaald. De maatschappij waar wij in opgroeien voelde voor mij zo onveilig om te voelen dat ik ervan flauwviel. Dit is wel een heftige reactie, dit wil ik niet generaliseren. Dit is mijn persoonlijke ervaring. Binnen She Flore hebben we het vaak over wat 'vrouw zijn' betekent. Ik ben hierin aan het groeien, aan het inzien dat het fantastisch is om vrouw te zijn ! Ik ervaarde dit laatst voor het eerst. Uit het niets daalde het besef in dat ik precies mag doen waar ik blij van wordt en dat dát ook precies het gene is waar ik het meest voor gewaardeerd word ! Dansen door mijn kamer, creatieve combinaties verzinnen in de keuken, boekje lezen in bed, uren lang kletsen met vriendinnen en oprecht luisteren, richting geven als ik om advies word gevraagd. Dat doe ik vanzelf ! Ik leerde; mijn eigenwaarde komt voort uit de kwaliteit relaties die ik heb, niet uit de prestaties die ik behaal. Er viel een last van mijn schouders. Ik hoef mezelf dus niet uit te putten om van waarde te zijn in deze wereld. Sterker nog, wil ik van waarde zijn heb ik mezelf en mijn verlangens serieus te nemen. Ik besloot: ik ga mezelf niet meer afwijzen.

Zo. Is dit het nu ? Les geleerd ?

Nee.

Note to self: de echte waarde van porselein blijkt pas als je het laat vallen

To be continued...

Quote:

Food inspo:

Maak eens je eigen hummus. Heel simpel en geen ranzige oliën ;)

Basisrecept

Gooi in een blender;

• Kikkererwten (uit blik of zelf (geweekt en) gekookt)

• Tahin (sesampasta; in elke supermarkt verkrijgbaar)

• (Rauwe) knoflook

• Olijfolie

• Citroensap

• Peper/zout

Je kunt 'm zelf pimpen door groenten en/of kruiden toe te voegen. Net waar je zin in hebt of wat je hebt liggen. Ideaal om restjes op te maken ! Ik maakte deze week venkel hummus inclusief al het loof dat ik over had. Lekker op een speltbroodje met avocado of kaas :))

Liefs, Silke