How to be a woman in 21st century (pt. ll)

Nee. Dit is iets waar ik in mag groeien, een nieuwe kijk op het leven waar ik in moet (blijven) geloven. Wat ik verder mag ontdekken. Het blijft een gedurfde keuze om écht als vrouw te leven in deze eeuw. Om jezelf zo op waarde te schatten door de dingen die zich niet uiten in een fysieke beloning. Het is een gevoel wat niet uit te leggen is en wat ik eigenlijk niet in woorden kan overbrengen. Daar loop ik ook iedere keer tegenaan als ik probeer te vertellen wat She Flore inhoudt. Dit is zo'n gevalletje 'you had to be there...'.

Daarnaast belicht ik maar één kant van 'een vrouw' met de vier v's waar ik mee begon; verzachten, vertragen, verzorgen, vertrouwen. Donkerte, diepte, begeerte en sensualiteit is een andere. Door deze kant ben ik geïntrigeerd. Ik ben nooit een barbie meisje geweest. Ik houd van me helemaal het vrouwtje voelen en ben dol op esthetiek maar er zit ook een donker randje aan. Kijk er niet van op als er na 'hips don't lie' opeens Halestorm uit de speakers schelt; 'I'm back from the deaaaaad'.

Dit weerspiegelt zich ook in mijn emoties. Ik kan soms echt diep gaan en donker uit de hoek komen. Daar schrik ik dan zelf zo van dat ik vastloop. Op zo'n moment twijfel ik aan mezelf en denk ik dat er iets mis is met mij. Niets is minder waar, die intensiteit hoort bij mij. Als ik mezelf toesta dat te leren voelen volgt er altijd opluchting. En stiekem ook een beetje trots. Ik ben diepgaand in boosheid of verdriet, maar ook in het liefhebben. Uiteindelijk komen deze emoties voort uit een liefde voor het leven. Als ik ergens mijn ongenoegen in vind ben ik gedreven om het wiel opnieuw uit te vinden. Niet voor mij alleen, maar voor iedereen.

Ik heb voor het eerst het gevoel dat ik echt voor mezelf leef. Ik voel me vrij en goed zoals ik ben. Bij het oprecht goed voelen als vrouw komt ook het verlangen van een man in mijn leven kijken. Ik ben opeens geïnteresseerd in relaties en ben erover aan het lezen. Boeken met als ondertitel 'het verbeteren van je relatie', terwijl ik die relatie nog niet heb. Ironisch, typisch ik ook. De dynamiek lekker praktisch en zo logisch omschreven, maar als je simpelweg niet bewust bent van de verschillen tussen man en vrouw heb je geen idee. Je bent immers geneigd te denken dat het andere geslacht liefde op dezelfde manier waardeert als jij. Verkeerd gedacht. We gebruiken dezelfde woorden maar spreken een compleet andere taal. Eye opener !

Ook hier zit een diepere laag, you know me by now. Ik heb jongens altijd onbewust afgewezen voor ze überhaupt een kans kregen, óf zelf achterna gezeten in de wanhoop tot erkenning. Miss independent vs miss desperation, twee uitersten van het toxische spectrum. In the end komt het erop neer dat ik ontiegelijk bang ben om geraakt te worden en kwetsbaar te zijn, laat staan door iemand die dichterbij staat dan ooit.

Mijn diepste verlangen op dit moment is aangeraakt worden en het hebben van een relatie. Voor het eerst in mijn leven sta ik daar oprecht voor open. Zoals eigenlijk altijd staat er tussen dat verlangen en de manifestatie daarvan een angst in de weg, waarom het er nog niet is. Aan de telefoon met een dierbare vriendin (blijkbaar is praten dé manier voor vrouwen om je emoties te doorgronden, ik was altijd bang om te 'zeuren') kwam ik erachter dat mijn ego oprecht bang is om dood te gaan op het moment dat iemand me op een intieme laag raakt. Ik wil niets liever dan dit, maar ook niets liever dan dit vermíjden. De kunst is om dit gevoel serieus te nemen en daarna aan de hand mee te pakken en toch het diepe in te springen. Gevalletje feel the fear and do it anyway. I am here for it...

Gewaagd om dat zo te zeggen. Ik weet ondertussen dat het opschrijven en erkennen van je verlangen het gat tussen dat verlangen en de realisatie dicht. Alleen de tijd zit er nu nog tussen. Geen toeval ook dat het thema deze maand in de community 'The surrendered woman' is. Exact de definitie van mijn angst. Wat als ik dan toch val en niemand me opraapt ? Kom ik dan weer in die zwarte put terecht ? Ik had gezworen mezelf nooit meer zo kwetsbaar te laten zijn....

Note to self; 'What if i fall ? Oh darling, what if you fly...'

Liefs, Silke

Quote:

Food inspo: Nu in het seizoen; de pompoen ! In alle kleuren en formaten voor een prikkie. Snij 'm in partjes en rooster in de oven. Zo'n 20 minuutjes op 200 graden. Of course met pumpkin spices (kaneel, komijn, gember, kruidnagel en ik voeg vaak ook speculaaskruiden toe, gaat lekker met het zoetje van de pompoen). Het is ondertussen een begrip maar ze heten niet voor niks zo. Ik eet de partjes graag als snack bij de lunch of tussendoor voor net die extra groentjes op een dag. De beta caroteen is heel heilzaam voor je hormonen in deze tijd. Een fluitje van een cent als je ze hebt liggen. Heb je over ? maak er een soepje van. Heerlijk met kokosmelk.